Auteur: Azra Golbach, leerkracht speciaal basisonderwijs

10-10 is uitgeroepen tot Dag van de Duurzaamheid. Hiermee wilde stichting Urgenda, de initiatiefnemer van de dag, bereiken dat er meer aandacht werd besteed aan duurzamer leven. Sindsdien is de Dag van de Duurzaamheid een nationale feestdag geworden. Het uitgangspunt van de Dag van de Duurzaamheid is samen laten zien hoe duurzaamheid past in ons dagelijks leven. Voor verschillende organisaties is deze dag een moment geworden om aandacht te besteden aan dit onderwerp. Sinds 2019 gaat de Dag van de Duurzaamheid verder als de Dag van de Duurzaamheid voor het Onderwijs. Er worden dan verschillende onderwijsactiviteiten georganiseerd rondom het thema duurzaamheid. Ook kan er jaarlijks een onderwerp binnen dit thema centraal staan. 

In 2020 is mijn verhaal over duurzame kleding, genaamd ‘’Nieuw gevulde kledingkast’’, uitgebracht in het boek ‘’De wereld van kleding’’. Het verhaal gaat over een meisje genaamd Tamara die nieuwe kleding nodig heeft, waardoor ze de wereld van vintage kleding ontdekt. Dit verhaal is ook nog voorgelezen in de klas door Wilco van Rooijen, een bekende Nederlandse bergbeklimmer. Mijn verhaal is hieronder te lezen. En geen zorgen, het boek bestaat uit papier van verantwoorde herkomst.

Nieuw gevulde kledingkast

Het is donderdagavond en Tamara staat voor haar kledingkast. Elke avond doorzoekt ze haar kast om een setje uit te kiezen die ze de volgende dag naar school aan doet. Tijdens het zoeken, merkt ze op dat bijna de helft van haar T – shirts en broeken zijn versleten en de andere helft te klein is geworden. ‘’Deze kan ik niet meer dragen’’, zei Tamara verbaasd. Als ze naar haar jurken kijkt, heeft ze hetzelfde probleem. De ene jurk zit te strak om haar lichaam en de andere jurk krijgt ze maar voor de helft aan. ‘’Mama!’’, roept ze, ‘’mijn kleren passen niet meer!’’. Haar moeder komt gehaast de trap op om te kijken wat er aan de hand is. Ze ziet dat Tamara vast zit in een te klein geworden jurk en helpt haar deze uit te trekken. ‘’Ach meisje toch, je bent overal uitgegroeid’’, zegt haar moeder. ‘’Overmorgen is het weekend, dan gaan we shoppen voor nieuwe kleren’’.

Op een zonnige zaterdagmiddag, zijn Tamara en haar moeder in het winkelcentrum aangekomen. Ze gaan van de ene naar de andere winkel, maar slagen alsmaar niet. De kleren die Tamara in de winkels ziet, ziet ze kinderen op haar hele school al dragen. Eigenlijk vindt ze dat helemaal niet leuk. ‘’Ik heb mijn eigen kledingstijl en wil dat aan de buitenwereld laten zien’’, zegt ze gefrustreerd. Na even nadenken komt haar moeder op een idee. ‘’Onze hoofdstad barst van de vintage winkels! Laten we daar eens een kijkje nemen.’’ Tamara fronst en zegt: ‘’Huh… Vintage? Wat is dat?’’ ‘’Dat is kleding van vroeger die nu weer wordt gedragen.’’, zegt haar moeder. ‘’In vintage winkels worden kledingstukken van goede kwaliteit verkocht die meestal gedragen, maar soms ook ongedragen zijn.’’ Met een vertwijfeld gevoel, loopt Tamara met haar moeder naar de dichtstbijzijnde vintage winkel.

Als Tamara de winkel binnenstapt, ziet ze allereerst een bordje hangen waarop staat: ‘’De kledingindustrie behoort tot één van de meest vervuilde industrieën. Voor de productie van één kledingstuk zijn al duizenden liters water nodig. Bij het kopen van vintage producten, blaas je kleding een nieuw leven in.’’ Dit maakt indruk op haar en is iets waar ze nooit eerder bij stil heeft gestaan. Het hergebruiken van spullen is inderdaad beter voor het milieu, denkt ze bij zichzelf, want dan wordt er ook niet meer water verspild om nieuwe kleren te maken en dat is beter voor de aarde.

De winkel staat vol met kledingrekken die allemaal op soort, kleur en maat zijn gesorteerd. Tamara gaat alle rekken langs. Als eerste vindt ze een licht roze coltrui met korte mouwen. Deze kan ik mooi in de lente dragen als het warmer weer wordt, denkt ze. Ook vindt ze een roze, glanzende fluwelen jurk die zacht aanvoelt. ‘’Wow. Zoiets heb ik nog nooit gezien!’’, zegt ze enthousiast. ‘’Dit kan ik dragen als ik naar feestjes ga’’. Tussen een ander kledingrek vindt ze een rood topje met lichtblauwe zijkanten en stevige bruine knopen erop. Als detail zijn er aan de onderkant twee stoffen kwastjes vastgemaakt. Deze kleding vindt ze niet in de winkels waar ze normaalgesproken naartoe gaat. Dat komt, omdat Tamara en haar vriendinnen altijd ‘fast fashion’ oftewel ‘snelle mode’ dragen. Dit houdt in dat nieuwe collecties elkaar super snel afwisselen, waardoor mensen sneller uitgekeken raken op wat ze al hebben gekocht en meer ‘nieuwe’ kleding willen kopen. Deze komen vaak uit milieu onvriendelijke producties voort. ‘’Al deze kledingstukken zijn niet meer nieuw te verkrijgen, dus dat maakt ze uniek! Ik zal niemand zien die hetzelfde als ik draag en ben zelfs meer modieus dan voorheen.’’, zegt ze blij.

Met een stapel kleren in hun handen, lopen Tamara en haar moeder naar de kassa. Nadat de kleren zijn afgerekend, zegt haar moeder: ‘’Nou, in een winkel waar we normaal gesproken naartoe gaan betaal ik het dubbele voor een minder goede kwaliteit. Dit is wel een win-win situatie.’’ Nu heeft Tamara een nieuw gevulde kledingkast, waarmee ze een andere draai aan haar stijl heeft gegeven en die ook nog eens goed voor het milieu is.

Het is maandagochtend en Tamara maakt zich klaar om naar school te gaan. Gisteravond heeft ze, zoals ze altijd al doet, een kledingsetje klaargelegd om vandaag aan te trekken. Dit keer bestaat de kleding alleen uit vintage items die ze van het weekend heeft gekocht. Ze doet een roze met zwarte glansjurk aan, die parels aan de bovenkant heeft. Daarbij draagt ze een doorzichtige panty met een lichtroze gloed eroverheen.

Als ze de klas binnenkomt, krijgt ze meteen een compliment van haar juffrouw. ‘’Wat zie je er mooi uit! Geweldig zeg. Heb je nieuwe kleren gekocht?’’ Tamara knikt blij. ‘’Ja,’’ zegt ze, ‘’het is allemaal vintage dus goed voor het milieu.’’ Haar vriendinnen vinden haar nieuwe kleren ook heel leuk. ‘’Mooie jurk!’’ ‘’Het staat je super leuk!’’ ‘’Zo uniek!’’ ‘’Wow. Hoe ben je daar nou aangekomen?’’, zeggen ze enthousiast. Zelfs bij klasgenoten met wie ze weinig praat, vallen haar nieuwe kleren op. Ze vindt het allemaal leuk om te horen en voelt zich nog beter in haar vel.

Na de leuke schooldag, is Tamara weer thuis gekomen. Daar ziet ze een aantal dozen liggen met stapels kleren erin. Haar moeder komt aanlopen en zegt ‘’Hoi lieverd. Ik ben de kleren die je niet meer past aan het verzamelen, zodat we het kunnen weggeven. Want waarom zouden we iets weggooien waar iemand anders nog heel blij van kan worden?’’ Tamara is het daarmee eens en helpt haar moeder de kleren in dozen te verpakken. Ze besluiten het aan ouders te geven die het niet breed hebben en naar hun nichtjes in Suriname te sturen.

‘’Het shoppen in vintage winkels is voor drie dingen goed’’, zegt Tamara: ‘’het milieu, je portemonnee en unieke items die je niet in fast fashion winkels vindt.’’ ‘’Daar ben ik het helemaal mee eens!’’, zei haar moeder glimlachend.

Heb jij wel eens vintage kleding gekocht of gekregen? Laat het weten in de opmerkingen.